حدیثِ سلامتی

ارزش و اهمیتِ جو

ارزش و اهمیتِ جو

امامِ رضا «علیه‌السلام»: برتریِ جو بر گندم مانندِ برتری و مزیتِ ما بر مردم است؛ هیچ پیامبری نمی‌یابید مگر آنکه بر خوردنِ جو دعا می‌کرد و آفرین می‌گفت؛ جو داخلِ هر معده‌ای بشود هر مرضی را از آن خارج می‌کند؛ جو قوّتِ انبیاء و غذای نیکان است؛ خداوند هیچ غذایی را برای انبیاء نسبت به جو ترجیح نداد. «الکافی، ج ۶، ص ۳۰۴»
کفشِ مشکی و تکبر

کفشِ مشکی و تکبر

امام صادق «علیه‌السلام»: هیچ‌کس کفشِ مشکی نمی‌پوشد مگر اینکه تکبّر می‌کند. «الکافی، جلدِ ۶، صفحۀ ۴۶۵»
آب را در شب نشسته بنوشید

آب را در شب نشسته بنوشید

امام علی «علیه‌‎السلام»: در شب ایستاده آب نخورید، زیرا موجبِ دردی می‌شود که درمانِ نداشته باشد، مگر آنکه الله عافیت دهد. «بحارالأنوار، جلدِ ۶۶، صفحۀ ۴۵۸»
سنجد دارویی برای رشدِ بدن

سنجد دارویی برای رشدِ بدن

امامِ صادق «علیه‌السلام» سنجد، گوشتش گوشت را می‌رویاند، استخوانش (هسته) استخوان را رشد می‌دهد و پوستش پوست را می‌پرورد. علاوه بر این، سنجد، کلیه را گرم کرده، معده را پاک می‌سازد، مایه ایمنی از بواسیر است، ساق پا را قوی می‌کند و رگ جذام را به کلی قطع خواهد کرد.
دین و دنیا در خطرِ نفس

دین و دنیا در خطرِ نفس

امام صادق «علیه‌السلام»: پرخوابی دین و دنیا را از بین می‌برد. «الکافی، جلدِ ۵، صفحۀ ۸۴، ح ۱»
بهترین عطر بوی گلِ یاس است

بهترین عطر بوی گلِ یاس است

امامِ صادق «علیه‌السلام»: گل‌های خوش‌بو بیست‌ویک نوع است که سیّدِ آن‌ها گلِ یاس است. «الکافی، جلدِ ۶، صفحۀ ۵۲۵»
دندان‌ها را خلال کنید

دندان‌ها را خلال کنید

حضرتِ محمّد «صَلَی‌اللهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ‌وَسَلَّم»: ترک کردنِ خلال، مایه‌ی سستیِ دندان‌هاست. بحارالانوار، جلدِ ۶۶، صفحۀ ۴۳۶»
گوشتِ دراج برای دفعِ خشم

گوشتِ دراج برای دفعِ خشم

حضرتِ محمّد «صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم»: کسی که دوست دارد کمتر خشمگین گردد از گوشتِ دراج (نوعی کیک) بخورد. «نهج‌لطبایِۀ»
بادمجان میوه‌ی شفابخش

بادمجان میوه‌ی شفابخش

امام صادق «علیه‌السلام»: بر شما باد بادمجانِ آب‌پز، چرکه شفائی است که ایمنی از پیسی می‌دهد؛ همچنین بادمجانِ سرخ شده با روغنِ زیتون نیز این خاصّیت را دارد. «مکارم‌الاخلاق، صفحۀ ۱۹۳»
پیاز و تقویتِ بدن

پیاز و تقویتِ بدن

امامِ صادق «علیه‌السلام»: پیاز خستگی را می‌برد، اعصاب را قوی می‌کند، قدم‌ها چالاک می‌کند و تَب را می‌برد. «الکافی، ج ۶، ص ۳۷۴»
دکمه بازگشت به بالا